نشست شصت و دوم
دستورکار شماره ۷۰(ب) ارتقاء و حمایت از حقوق بشر: پرسش‌های حقوق بشر، از جمله راههای جایگزین برای پیشبرد بهره‌گیری موثر از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی
آلبانی، آندورا، آنگولا، آرژانتین، ارمنستان، استرالیا، بلژیک، بنین، بولیوی، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کیپ ورده، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، کروتیا، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، اکوادور، استونی، فنلاند، فرانسه، گابن، گرجستان، آلمان، یونان، گینه بیسائو، هندوراس، مجارستان، ایسلند، ایرلند، اسرائیل، ایتالیا، لیتوانی، لیچنبرگ، لیتوانی، لوگزامبورگ، مالت، جزایر مارشال، مکزیک، میکرونس، ملداوی، موناکو، مونته‌نگرو، هلند، زلاندنو، نیکاراگوئه، نروژ، پاناما، نیکارگوئه، فیلیپین، لهستان، پرتغال، رومانی، ساموآ، سن مارینو، صربستان، اسلواکی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، جمهوری یوگسلاوی سابق ماکدونی، تیمور-لسته، ترکیه، تووالو، اوکرائین، بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی، اوروگوئه، وانواتو و ونزوئلا*: پیش‌نویس قطعنامه
منع بکارگیری مجازات اعدام
مجمع عمومی،
- درراستای هدف‌ها و اصول گنجانده‌شده در منشور سازمان ملل متحد، با یادآوری اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون حقوق کودک،
- همچنین با یادآوری به قطعنامه‌های مربوط به مساله مجازات اعدام که در دهه گذشته در همه نشست‌های پی‌درپی کمیسیون حقوق بشر به تصویب رسیده، که آخرین آنها قطعنامه 2005/59 بود که در آن این کمیسیون همه کشورهایی را که هنوز مجازات اعدام را بکارمی‌برند فراخواند که آن را بطور کامل لغو کنند، و تا آن زمان، اجرای همه مجازات‌های اعدام را متوقف سازند،
- نیز با یادآوری نتایج مهم دستاورد کمیسیون حقوق بشر پیشین درمورد مساله مجازات اعدام، و آینده‌نگری درباره شورای حقوق بشر به کار روی این مساله ادامه خواهد داد،
- با درنظرگرفتن اینکه بکارگیری مجازات اعدام به اساس کرامت انسان لطمه می‌زند و با اعتقاد به اینکه توقف بکارگیری مجازات اعدام به ارتقا و توسعه‌ی جلورونده‌ی حقوق بشر کمک می‌کند، و اینکه هیچ مدرک قاطعی مبنی بر اینکه مجازات اعدام نرخ جرم را کاهش می دهد وجود ندارد و هرگونه کوتاهی یا شکست در اجرای عدالت در تحقق مجازات اعدام برگشت ناپذیر و غیرقابل جبران است،
- با استقبال از تصمیم تعداد فزاینده کشورهایی که منع اجرای مجازات اعدام را تحقق بخشیده‌اند، که در بسیاری موارد لغو مجازات اعدام را در پی داشته است،
1. نگرانی عمیق خود را از ادامه بکارگیری مجازات اعدام بیان می‌دارد؛
2. همه کشورهایی را که هنوز مجازات اعدام را حفظ کرده‌اند فرا می‌خواند که: (آ)به استانداردهای بین‌المللی که حفاظ‌های ایمنی حافظ حقوق افراد محکوم به اعدام را فراهم می‌کنند احترام بگذارند، بویژه به استانداردهای حداقل، چنانچه در پیوست قطعنامه شورای اقتصادی و اجتماعی 1984/50 به تاریخ ۲۵ مه ۱۹۸۴ آمده است**؛
(ب) اطلاعات مربوط به بکارگیری مجازات اعدام و رعایت حفاظ‌های ایمنی حافظ حقوق افراد محکوم به اعدام را در اختیار دبیرکل قرار دهند؛
(پ) بکارگیری مجازات اعدام را گام به گام محدود ساخته و تعداد جرم‌هایی را که مجازات اعدام درمورد آنها اعمال می‌گردد، کاهش دهند؛
(ت) منع مجازات اعدام را برقرار ساخته و لغو اعدام را در چشم انداز خود قرار دهند؛
3. کشورهایی را که اعدام را لغو کرده‌اند فرا‌می‌خواند که آن را دوباره قانونی نکنند؛
4. از دبیرکل درخواست می‌کند که درباره عملی ساختن قطعنامه حاضر به مجمع عمومی و در نشست شصت و سوم آن گزارش دهد؛
5. برآن است که بررسی این امر را در نشست شصت و سوم خود تحت عنوان همان دستور کارادامه دهد.
برگردان: سهیلا وحدتی
*نام کشورها در متن انگلیسی به ترتیب حروف الفبا آمده است.
**حفاظ‌های ایمنی ضامن حفظ حقوق افراد محکوم به اعدام
برگرفته از
http://www.amnesty.org/resourcesbrdf/deathpenalty/N0757706pdf