نامه سرگشاده كارگران ايران خودرو به هيئت اعزامي كنفدراسيون بين المللي اتحاديه هاي آزاد كارگري جهان به ايران

 شرکت ايران خودرو با داشتن بيش از ۳۴۰۰۰ نفر کارگر هيچ کدام از حقوق انسانی را که حتی در قانون اساسی ايران به صراحت به اجرای آن تاکيد شده، را رعايت نمی کند
ما خواهان آزادی فعاليت تشکل های کارگری بدون هيچ قيد و شرط هستيم. ما خوهان به رسميت شناختن حق تشکل طبق کنوانسيون جهانی کار می باشيم.
ما خواهان حق اعتصاب و اعتراض، حق آزادی بيان در موقع تعرض به حقوق خويش هستيم
ما خواهان بازگشت تمام همکاران اخراجی خويش که به خاطر اعتراض و اعتصاب از کار اخراج شده اند هستيم
ما خواهان مجازات عاملين مرگ همکاران خويش هستيم

سرکار خانم آنا رياست محترم هيات اتحاديه کارگران آزاد جهان
ضمن سلام و گرامی داشت اول ماه می روز جهانی کارگر
ورود شما و هيات همراه را به کشورمان ايران خوش آمد می گوئيم. خيلی خوشحال می شديم که از نزديک با هيات عالی رتبه اتحاديه کارگران جهان ملاقاتی داشته باشيم. متاسفانه در شرکت ما کوچکترين حرکت آزاديخواهی از دست دادن شغل کار و زندگی بوده و هيچ ارگانی نيست که بتواند از حق و حقوق ما دفاع کند. برای همين به علت نداشتن امنيت، از ملاقات حضوری معذور بوده و به ناچار به نوشتن اين نامه سرگشوده اکتفا کرده و از جنابعالی دعوت می کنيم که از شرکت ما حتما ديداری داشته باشيد تا در جريان آخرين دست آوردهای روز جهان قرار بگيرد.
سرکار خانم آنا شرکت ايران خودرو با داشتن بيش از ۳۴۰۰۰ نفر کارگر، بزرگ ترين شرکت توليدکننده اتوموبيل در خاورميانه می باشد. اين شرکت در سه شيفت کاری روزانه بيش از ۲۰۰۰ دستگاه ماشين توليد می کند. ولی متاسفانه هيچ کدام از حقوق انسانی را که حتی در قانون اساسی ايران به صراحت به اجرای آن تاکيد می کند، را رعايت نمی کند. ما گوشه ای از آن را خدمتتان اعلام و از شما می خواهيم که از مسئولان شرکت ايران خودرو و از مسئولان جمهوری اسلامی بخواهيد به آن احترام بگذارند.
۱. مانع از ايجاد و داشتن تشکيلات کارگری
در شرکت ايران خودرو بيش از چندين سال است که اجازه تشکيل هيچ نوع تشکل کارگری را نمی دهند. حتی به شورای اسلامی کار که مجلس آن را تصويب کرده است اجازه فعاليت نمی دهند. ما کارگران ايران خودرو از داشتن حق تشکيل شوراها و سنديکا محروم هستيم و هر سال موقع انتخابات با همکاری وزارت کار با ترفندهای مختلف از آن جلوگيری می کنند. مثلا در تاريخ ۴/۵/۱۳۸۰ که روز انتخاب نماينده کارگران بود، از ورود کارگران به شرکت جلوگيری کردند و در نتيجه کارگران ايران خودرو به خيابان آمدند که سند آن در روزنامه کار و کارگر موجود است. که در آن روز چندين نفر از همکاران ما اخراج شدند و صدای ما به هيچ جا نرسيد و وزارت کار نيز هيچ کمکی به ما نکرد و فقط تماشاگر می باشد.
ما کارگران ايران خودرو داشتن حق تشکل را حق قانونی خود می دانيم. ما خواهان آزادی فعاليت تشکل های کارگری بدون هيچ قيد و شرط هستيم. ما خوهان به رسميت شناختن حق تشکل طبق کنوانسيون جهانی کار می باشيم.
۲. نداشتن حق اعتراض و اعتصاب، حق اجتماع، حق تجمع کارگری
ما کارگران حق هيچ گونه اعتراض به حقوق خويش را نداريم. کوچکترين صدای اعتراض مساوی با اخراج و از دست دادن کار می باشد. نمونه آن همکاران ما در خط مونتاژ به عدم پرداخت حق شيفت اعتراض کرده بودند، بيش از ۱۶ نفر از آنان اخراج شدند. سند آن در تمام روزنامه ها موجود است. و يا بيش از ۵۰ نفر از کارگران احياگستر سبز که يک پيمانکار در داخل شرکت است، در اعتراض به عدم پرداخت حق آکورد در آستانه عيد اخراج شدند.
ما خواهان حق اعتصاب و اعتراض، حق آزادی بيان در موقع تعرض به حقوق خويش هستيم. ما خواهان بازگشت تمام همکاران اخراجی خويش که به خاطر اعتراض و اعتصاب از کار اخراج شده اند هستيم. ما خواهان کمک جدی و مناسب سر کار در اين مورد هستيم. همکاران به خاطر کوچکترين مساله اکنون ماه ها بيکار و آواره هستند.
۳. نداشتن امنيت جانی
به علت فشار کاری که بعضی مواقع بيش از ده ساعت می باشد به علت اضافه کاری و شب کاری اجباری، و به علت وجود پيمانکاران سودجو که فقط جيب خود را می بينند، و بدون کوچکترين آموزش، کارگر را روانه کار می کنند، که روزانه چندين نفر دچار حادثه شده و سازمان تامين اجتماعی هيچ گونه نظارتی بر کار اين موارد ندارد. طی سال گذشته چند نفر از همکاران ما جان خود را از دست داده اند از ان جمله پيمان رضی، اميد اولادی، فريدون گلستانی و صادق حسين زاده خانميری.
ما خواهان مجازات عاملين مرگ همکاران خويش هستيم.
۴. نداشتن امنيت شغلی
شرکت ايران خودرو يک شرکت توليدی و ماهيت کار آن دائمی می باشد ولی متاسفانه با سپردن کار به پيمانکاران خدماتی که اکنون تعداد آن ها بالای ۱۰۰ شرکت شده اند، کارگران را از کوچکترين حق خويش محروم کرده اند. شرکت هايی که کارگران را برای خدمات می گيرند و در توليد از آن ها استفاده می کنند، حقوق روزانه به آن ها می دهند که مغاير با تمام کنوانسيون های حقوق بشر می باشد. فروش کارگر از يک شرکت به شرکت ديگر (واگذاری کارگران پارک های صنعتی ايران خودرو به شرکت پيشتاز سامان و شرکت جلانوين)، تداعی برده داری نوين می باشد. ما خواهان زندگی انسانی و شرافتمندانه هستيم. ما خواهان پايان دادن به استثمار انسان از انسان هستيم. ما خواهان انحلال تمام شرکت های پيمان کاری و پايان دادن به قراردادهای موقت می باشيم.
ما خواهان به رسميت شناخته شدن بديهی ترين حقوق خويش از طرف مسئولان هستيم.
ضمن آرزوی موفقيت برای سرکار و هيات همراه يادآوری می کنيم تمام اخراج ها در اين شرکت با ترفند و زرنگی با بهانه های مختلف مثل پايان قرارداد و غيره انجام گرفته است.

جمعی از کارگران شرکت ايران خودرو
۶/۲/۱۳۸۳