شماري از بازماندگان اعدامهاي گسترده سال 1367، گورستانهاي دستجمعي که عزيزانشان در آنجا دفن شده اند را ميعادگاه خود ميکنند تا در دلتنگي آنها بر مزار بي نام و نشان شان گرد آيند و سوگواري کنند. اين در حالي است که بسياري از آنها از محل دفن عزيزان خود بي خبرند اما درد مشترک مادران، پدران و کسان ديگر در اين گورستان ها مشترک پيوند خورده و گوري را به گور عزيزان آنها تبديل کرده است.

در سراسر زندانهاي ايران، در چند ماه، چند هزار مخالف دربند را کشتند. بي سر و صدا و در نهان. و پنهان کاري را به آنجا رساندند که حتي جسد قربانيان را به خانواده هاي آنها بازپس ندادند و تنها نشاني گورها- گورهاي دسته جمعي- را دادند، بي هيچ توضيحي.

کشتار زندانيان سياسي سال 1367 يکي از بزرگترين جنايات تاريخ ايران ميباشد. اين جنايت که بحق بايد آنرا يک فاجعه ملي ناميد به حکم آيت اله خميني و با پادرمياني سران سه قوه وقت رژيم يعني سيد علي خامنه اي، رئيس جمهور، علي اکبر هاشمي رفسنجاني، رئيس مجلس و موسوي اردبيلي، رئيس ديوان عالي قضائي انجام گرفت.

در چهارده کيلومتري شرق ميدان خراسان، چهارديواري متروک و مخروبه اي با دو نام قراردارد که يادآور فاجعه اي بس دردناک و فراموش نشدني است. 

تفتيش عقايد در نخستين روز جمعه 28 تير ماه 67، رژيم اسلامي، بدون هيچ هشداري، ناگهان ارتباط زندانهاي اصلي را با دنياي خارج قطع کرد. درهاي زندان بسته شد، ملاقاتها و تماسهاي از پيش تعيين شده تلفني منتفي گرديد.

سریعاً دشمنان اسلام را نابود کنید...! آیت اله روح الله خمینی