نامه به دبير کل سازمان ملل متحد جمعی از خانواده های قربانيان قتل عام زندان سياسی در سال شصت و هفت

آقای کوفی عنان، دبير کل سازمان ملل!
هم چنان که می دانيد در سال 1367 در ماه های مرداد و شهريور صدها زندانی سياسي، بعد از سال ها شکنجه در بيدادگاه های رژيم جمهوری اسلامي، بعد از چند ماه قطع ملاقات، به جوخه های اعدام سپرده شدند و حتی در برخی زندان ها جمعی به دار آويخته شدند. هفته ها قبل از انجام چنين جنايت مخوف، خانواده زندانيان سياسی نگرانی خود را از حادثه فجيع در دست وقوع ابراز داشتند متاسفانه گوش شنوائی برای شنيدن پيدا نشد تا آن که جنايت اتفاق افتاد و صدها تن از انسان های شريف، زحمتکش، آزادی خواه و فرهيخته قربانی شدند، که همسران و فرزندان ما بودند. قابل ذکر است که بيشتر آنها در همان دادگاه های فرمايشی قبلا حکم گرفته بودند و برخی در آستانه آزادی و پايان محکوميتشان بودند. آنها بدون هيچ دليل قانونی و بدون شرکت در دادگاه تنها به جرم دگر انديشی و تن ندادن به ذلت و خواری به جوخه های اعدام سپرده شدند. ما خانواده های قربانيان اين جنايت بعد از چندين ماه بی خبری تنها کيفی محتوای لباس عزيزانمان را دريافت کرديم و حتی با تهديد از ما خواسته شد که هيچ مراسمی به ياد انها برگزار نکنيم. اکنون 16 سال از آن تاريخ می گذرد و ما هنوز از ابتدايی ترين حق انسانی يک مادر و همسر محروم هستيم و نمی دانيم که عزيزانمان در چه تاريخی و به چه جرمی کشته شده اند و در کجا دفن گرديده اند و آيا به انها اجازه نوشتن وصيت نامه را داده اند.
ما خانواده قربانيان اين فاجعه ملي، از شما مصرانه انتظار داريم که ما را در يافتن سئوال های بی جواب مان ياری دهيد و از مراجع جمهوری اسلامی بخواهيد تا:
ـ اسامی اعدام شدگان شهريور خونين را به طور رسمی اعلام نمايند،
ـ تاريخ اعدام و محل خاکسپاری عزيزانمان را به خانواده های داغدارشان اعلام کنند،
ـ دلايل محاکمه مجدد کدام است و به دستور کدام مقامات جمهوری اسلامی انجام يافته است><>؟
ـ به چه جرمی عزيزان ما اعدام شده اند>؟
ما بارها و بارها به مقامات ذيربط جمهوری اسلامی مراجعه کرده ايم و خواستار پاسخ به سئوالات فوق شده ايم اما تاکنون از هيچيک از ارگان های مربوطه جوابی دريافت نکرده و در مراجعه های حضوری جز توهين چيزی نصيب خانواده های درد کشيده نشده است.
ما مادران، پدران و خانواده های اين جان باختگان بارها در گورستان خاوران که مزار جمعی از اين شهيدان است، به خاطر علامت گذاری و گلگاری در محل مورد ايذاء و تهديد قرار گرفته ايم. آنان اجازه هيچگونه نشانه گذاری در خاک عزيزانمان را نمی دهند و حتی در مواردی محل دفن کشته شدگان سياسی سال های رژيم گذشته را هم نابود می کنند تا ياد و خاطره دگرانديشان مترقی را به خيال خود نابود کرده باشند.
ما تا روشن شدن جنبه های مختلف اين جنايت و محاکمه مسببين اين وحشيگری هولناک از پای نخواهيم نشست و هم چنان در پی يافتن مزار اين قربانيان و اعلام رسمی اسامی آنان و افشای گوشه های تاريک اين جنايت افکار عمومی مترقی ايران و جهان را به ياری طلبيده و به ويژه از شما می خواهيم که به ما ياری رسانيده و از مقامات جمهوری اسلامی پاسخ پرسش های فوق را بخواهيد.
با احترام جمعی از خانواده های کشته شدگان فاجعه ملي
به همراه اسامی شهدای فاجعه ملی را تا انجا ئی که در دسترس ما بوده و عکس هايی از قبرهای جمعي، و خاوران را ارسال می داريم
رونوشت به: کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل متحد
تمامی احزاب و سازمان های مترقی ايران و جهان