کشتار زندانيان سياسي 1367 گزارش گالیندوپل
... گزارش موقتي که توسط نماينده ويژه حقوق سازمان ملل براي مجمع عمومي تهيه شده شامل اطلاعاتي است که نشانگر نقض آشکار حقوق بشر از جمله ناديده گرفتن حق حيات در ايران ميباشد. طبق اين گزارش تعداد زيادي از زندانيان که از اعضاء گروههاي مخالف حکومت اسلامي بودند، در خلال ماههاي جولاي، آگوست و سپتامبر 1988 اعدام شدند. از آن زمان به بعد، نماينده ويژه بطور مکرر اطلاعاتي در باره موج اعدامهاي زندانيان سياسي دريافت نموده است. اين اطلاعات از منابع مختلفي مثل سازمانهاي غير حکومتي بدست آمده است. علاوه بر اين، نماينده ويژه صدها نامه و دادخواست از افراد و شخصيتهاي مختلف سراسر جهان از جمله اعضاء پارلمان استراليا، فرانسه، آلمان، جمهوري فدرال ايرلند، انگلستان، ايرلند شمالي و همچنين اعضاء پارلمان اروپا، اتحاديه هاي تجاري و مقامات کليسا دريافت نموده است. آنها ضمن ابراز نگراني و تاسف عميق خود در رابطه با موج گسترده کشتار زندانيان سياسي از سازمان ملل درخواست کردند تا براي متوقف نمودن اين اعمال وحشيانه و غير انساني که نقض آشکار حقوق بشر است، اقدام نمايند.
تا کنون از تعداد دقيق قربانيان اين فاجعه اطلاعي در دست نيست. نماينده ويژه اسامي بيش از 1000 زنداني اعدام شده را دريافت کرده است. (نام و نشان تعداد 1093 زنداني سياسي اعلام شده ضميمه گزارش است) اما بعضي ازمدارک و شواهد نشانگر آن است که احتمالا تعداد قربانيان بالغ بر چندين هزار نفر ميباشد. در اين رابطه، نماينده ويژه سازمان ملل در باره اعدام زندانيان سياسي در خلال ماههاي جولاي تا سپتامبر 1988 مکررا با مقامات جمهوري اسلامي مذاکره نموده و از آنها خواسته است تا بطور جدي از کشتار تقريبا بيش از 150 زنداني سياسي که در معرض اعدام قرار داشتند، جلوگيري نمايند.
اکثر قربانيان اين فاجعه را اعضاء يا هواداران سازمان مجاهدين خلق ايران تشکيل ميدادند اما در ميان آنان اعضاء گروههاي مخالف مانند حزب توده، سازمان فدائيان خلق، راه کارگر و سازمان کومله در کردستان ايران و همچنين 11 روحاني نيز وجود داشتند. براساس اظهارات بعضي از شاهدان، بسياري از قربانيان پيش از اعدام محکوميت خود را در زندان سپري ميکردند و بعضي ديگر، از زندانياني بودند که مجددا دستگير، زنداني و اعدام شدند. بنابراين برخلاف ادعاي مقامات ايراني، بنظر نميرسد که اين اشخاص در فعاليتهاي خشونت آميز عليه حکومت ايران مانند حمله سازمان مجاهدين به بخش غربي اين کشور در جولاي 1988 شرکت داشته اند. طبق بعضي از گزارشها بسياري از زندانيان اعدام شده در حال گذراندن مدت محکوميت خود بوده اند. براين اساس، جمهوري اسلامي اصول قرارداد بين المللي حقوق مدني و سياسي را زير پا گذاشته است. بسياري از اعدامها بصورت مخفيانه و پنهاني انجام گرفته و بعضي ديگر نيز در ملاء عام تيرباران و يا به دار آويخته شدند و...
تا کنون از تعداد دقيق قربانيان اين فاجعه اطلاعي در دست نيست. نماينده ويژه اسامي بيش از 1000 زنداني اعدام شده را دريافت کرده است. (نام و نشان تعداد 1093 زنداني سياسي اعلام شده ضميمه گزارش است) اما بعضي ازمدارک و شواهد نشانگر آن است که احتمالا تعداد قربانيان بالغ بر چندين هزار نفر ميباشد. در اين رابطه، نماينده ويژه سازمان ملل در باره اعدام زندانيان سياسي در خلال ماههاي جولاي تا سپتامبر 1988 مکررا با مقامات جمهوري اسلامي مذاکره نموده و از آنها خواسته است تا بطور جدي از کشتار تقريبا بيش از 150 زنداني سياسي که در معرض اعدام قرار داشتند، جلوگيري نمايند.
اکثر قربانيان اين فاجعه را اعضاء يا هواداران سازمان مجاهدين خلق ايران تشکيل ميدادند اما در ميان آنان اعضاء گروههاي مخالف مانند حزب توده، سازمان فدائيان خلق، راه کارگر و سازمان کومله در کردستان ايران و همچنين 11 روحاني نيز وجود داشتند. براساس اظهارات بعضي از شاهدان، بسياري از قربانيان پيش از اعدام محکوميت خود را در زندان سپري ميکردند و بعضي ديگر، از زندانياني بودند که مجددا دستگير، زنداني و اعدام شدند. بنابراين برخلاف ادعاي مقامات ايراني، بنظر نميرسد که اين اشخاص در فعاليتهاي خشونت آميز عليه حکومت ايران مانند حمله سازمان مجاهدين به بخش غربي اين کشور در جولاي 1988 شرکت داشته اند. طبق بعضي از گزارشها بسياري از زندانيان اعدام شده در حال گذراندن مدت محکوميت خود بوده اند. براين اساس، جمهوري اسلامي اصول قرارداد بين المللي حقوق مدني و سياسي را زير پا گذاشته است. بسياري از اعدامها بصورت مخفيانه و پنهاني انجام گرفته و بعضي ديگر نيز در ملاء عام تيرباران و يا به دار آويخته شدند و...